کسیکه نمی خواهد ببیند پلک هایش را بی ثمر چرا بگشاید؟
آنگاه که هیچ چیز در زندگی به دیدن نیرزد آنگاه که هیچ چیز تماشایی نیست
دریغ است که نگاهی را که جز برای دیدارهای پر شکوه و ارجمند نساخته اند بیهوده به هدر داد
ودر آن سالها که زمین صحرایی زشت و خشک و غبار آلود بود
و آسمان سقف تیره و سنگین و کوتاه حمامی کثیف
و فضا خفقان آور و افق غمگین و گرفته و تار
نگاهی را که خداوند خدا ویژه آن آفرید تا در باغهای سرسبز و بی انتهای بهشتی بچمد و چون پرستوی عاشق و مشتاق پیوند
برسر برج بلند عاشقی آشیان بندد و در آن آبشار رقصانی که از بد ایام
دستهای ابله و آلوده شراره در آن آزاد و آسوده شنا می خورد
تن بشوید و چون ماهی خرد و شوخی با موج های سرکش و بازیگوش برقصد
باید در پس پلکهایش پنهان کرد تا نداند باغی نیست
برجی نیست آبشار شوخ و شادی نیست
تا نبیند که
کویر است و ظلمت است و سیاهی و سکوت.
زنده یاد معلم شهید دکتر علی شریعتی