ارتباطات نوین جادوی هزاره سوم  

     انواع رسانه:

—            1-  رسانه‌هاي چاپي                     Print media

—                 حامل محتوا روي بال كاغذ و مركب است                                               

—            2-  رسانه‌هاي الكترونيك        electronic media

—               منظور راديو و تلويزيون است. محتوا روي بال سيگنال به

—             حركت درمي‌‌آيد .      

—            3- رسانه‌هاي ديجيتال                digital media

—             digital    پايه رسانه‌هاي Online و Cyber است

—            4- رسانه‌هاي برخط يا     online media

—                  صفرو يكي است كه روي وب يا بر خط online آمده است.

—            5-- رسانه‌هاي سايبر                cyber media

—            Cyberگونه‌ايست بسيار پيشرفته صفرويك برخط اين عمل موضوع را شخصي سازي مي كند  

   وظيفه رسانه:

—            عيني‌گرايي از مفاهيم اساسي در رسانه است كه آموزه‌هاي آن امروز به الگوي مسلط رسانه هاي حرفه‌اي در بيشتر نقاط جهان تبديل شده است. به بيان ديگر، عيني‌گرايي يكي از اسطوره‌هاي رسانه هاي حرفه‌اي است كه در خدمت بازگويي و انتقال اجزاي واقعيت يا رويداد، بدون دخالت نظرهاي شخصي و تمايلات و گرايش‌هاي خبرنگار، روزنامه‌نگار يا حتي ساختار سردبيري است

—            در اين الگو خبرنگار ماجراها، آدم‌ها و موضوع‌ها را به بد و خوب يا سياه و سفيد تقسيم نمي‌كند و معتقد است مخاطب، آگاه و داراي قدرت تحليل و نتيجه‌گيري است و خبرنگار موظف است اطلاعات دقيق و جامع را پيرامون يك رويداد در اختيار بگذارد تا مخاطب به قضاوت و ارزيابي بپردازد.

—  نقش رسانه در مدیریت بحران های سیاسی

—            بحـران از ریشه یونـانی بـه معنی قضاوت ،‌ لحظه حسـاس ،‌ مشـاجره ،‌ نقطه تصمیم گیری است. یعنی رسیدن بـه مرحله ای که پس از آن اوضاع می تواند به نفع یا به ضرر خود تمام شود.

—             هر گاه پدیده ای به صورت منظم و معمولی و آن طور که از قبل پیش بینی می شد جریان نیابد ،‌ نابسامانی ایجاد شود یا نظمی مختل گردد و یا حالتی غیر طبیعی به وجود آید بحران مطرح می شود.

—            ژان کازنو می نویسد : این اندیشه در نظر مردم ،‌ چه عادی و چه تحصیل کرده ، رواج یافت که رسانه ها قدرتی فوق تصور دارند و می توانند افکار فلسفی و سیاسی را منقلب نموده شکل تازه ای بدان بخشند و به اختیار تمامی رفتارها را هدایت نماید

  کارکرد رسانه ها در مدیریت بحران های سیاسی

لاسول در مقاله معروف خود ساخت و کارکرد رسانه ها در جامعه را این گونه تصریح می کند که کارکردهای رسانه ها به سه دسته ذیل تقسیم می شوند؛

الف – نظارت : جمع آوری اطلاعاتی که جامعه درباره احتیاجات ، مخابرات ،‌ و فرصت ها بایستی بداند تا بدین وسیله خود به مسایل اش پاسخ گوید.

ب – همبستگی : به کار بستن پاسخ جامعه در مورد اطلاعات مربوط به سیاست گذاری ، خودسازماندهی ،‌ توزیع قدرت و مسئولیت ها و متحول ساختن الگوها به نحوی که مورد نیاز است .

پ – جامعه پذیری : به نظر لاسول با گـذر از دانش و ارزش های جامعه ،‌ به اندیشه اعضای درونـگر و بـی اطلاع می توان معنی بخشید

·         6 توانمندی حیاتی برای برتری رسانه‌ای:

—            تحقیقی در مرکز مدیریت رسانه (MMC) دانشگاه نورت‌وسترن آمریکا انجام شده است درباره توانمندی‌هایی که سازمان‌های رسانه‌ای برای رقابت و کسب برتری در محیط پیچیده رسانه‌ای باید داشته باشند.
1- ارائه پلاتفورم‌های مختلف و متنوع رسانه‌ای
2- بازار‌سازی‌
3- جامعه‌سازی‌ (یا اجتماع‌سازی‌)
4- عمل کردن چون کارگرانی برای معدن اطلاعات
5- جامع‌ترین و جذاب‌ترین بودن در امر خبر رسانی
6- اندیشیدن همچون کارآفرینان.

اعتماد به رسانه کلید متقاعد سازی مخاطبان :

متقاعد سازی روشی است که هر رسانه از طریق آن می‌کوشد با اعمال شیوه‌هایی، میزان پذیرش مخاطب را نسبت به اطلاعاتی که به او داده می‌شود، بالا ببرد تا به واسطه آن، اخبار و مطالب خود را به عنوان یک واقعیت به مخاطب نشان داده می شود.

 کلمه متقاعد سازی دو معنا دارد: در معنای اول که به مفهوم نوعی اجباری سازی است، رسانه می‌کوشد با استفاده از تاکتیک‌ها و روشهایی، مخاطب را به پذیرش وادار کند. در معنای دوم هم که نوع غربی متقاعد سازی است، رسانه‌ها می‌کوشند به گونه‌ای حقایق را بیان کنند که بعدها مخاطب آنها را به عنوان یک واقعیت بپذیرد.

نتيجه گيري:

امروز و در قرن حاضر که از آن به عنوان عصر ارتباطات نیز یاد می گردد تمامی رسانه ها ادعای استقلال و بی طرفی دارند، اما واقعیت حکایت از مسئله ای دیگر دارد. در کشورهای جهان سوم رسانه ها مستقیماً توسط دولت ها اداره می شوند؛ اما در کشورهای جهان اول نیز گرچه محافل غربی و رسانه های فراگیر آنها خود را متعهد به رعایت آزادی اطلاع رسانی و انعکاش شفافیت اخبار می دانند، اما نوعی از کنترل غیررسمی بر این رسانه ها حکم فرماست. چرا که بسیاری از غول های اقتصادی و سرمایه دارانی چون "مرداک" این رسانه ها را در اختیار دارند.
 هریک از این شبکه های بزرگ دارای محصولات فرهنگی بسیاری از جمله روزنامه، ایستگاه تلویزیونی، ایستگاه رادیویی، شرکت های موسیقی و انتشارات هستند و برای اینکه به این حد برسند و بتوانند محصولات خود را به فروش برسانند، مجبور هستند تا می توانند به دولت نزدیک تر شوند. اما به علت حذف نظرت دولتی، این شرکت ها بزرگ و بزرگتر شده اند و بر ثروت خود می افزایند. در این فضا این بنگاههای بزرگ مجبورند که از دولت و سیاست های کلان آن دفاع کنند.